|
دهان
دهانی که بی موقع باز می شود
| ||
|
|
من شاعرم شاعری که هرگز شعری نسروده است
بلکه زندگی اش را چون شعری گذرانده؛
شعری بلند
و سراپا شوق و پریشانی.
من نه شاعر کلمات
که شاعر لحظاتم
لحظه های زندگی.
و تو بهانه شعر منی؛
بهانه زندگی. نظرات شما عزیزان: |
درباره وبلاگ  با این همه ای قلب در به در از یاد مبر که ما من و تو "عشق" را رعایت کردیم. از یاد مبر که ما من و تو "انسان " را رعایت کردیم. خود از شاهکار خدا بود یا نبود...
امکانات وب
<-PollItems->
|
| [ طراح قالب : پیچک ] [ Weblog Themes By : Pichak.net ] | ||
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
<-PollName->