کسی که دوستش می دارم، کنارم نشسته است

و به اندازه ای که نمی شود اندازه اش گرفت، دلم برایش تنگ است.

می خواهم کمی سرم را بچرخانم و آرام زیر گوشش زمزمه کنم: سلام.

سرم را می چرخانم.

حواسش جای دیگری است.

منتظر می مانم.

حواسش جای دیگری است.

کم کم دارم دو دل می شوم.

هنوز حواسش جای دیگری است.

نفس ام بالا نمی آید.

برمی گردد رو به من.

حواسم جای دیگری است؛ البته به عمد.

چه می شود کرد؟ دنیا را اینگونه ساخته اند...

وبلاگ برتر در تاپ بلاگر